| |
Forum Weselne miasta Łodzi
Forum weselne, wesele i ślub w Łodzi i woj. łódzkim |
 |
Ślub cywilny - ślub cywilny przed kościelnym
Martita - Pią Sty 13, 2006 5:48 pm
A ja musze wziąść ślub cywilny...  Są dwa powody brania ślubu cywilnego "na biegu" w ciągu tego tygodnia...
- fakt ze mojego K. chca wziasc do wojska a to jedyny sposob aby go zostawili w spokoju
- a po drugie wlasnie zostalam bezrobotna i potrzebuje męża zeby miec ubezpieczenie :smut:
Najlepsze jest to, że żeby uzyskac taki szybki ślub cywilny szybszy niz miesiac trzeba miec powod. W Łodzi uznaja podobno tylko ciążę natomiast w Bełchatowie dowiedzialam sie ze moge np powiedziec ze wyjezdzamy za granice...
Wiec...pewnie za jakis tydzien bede papierowa mężatka nie noszaca obraczki i nadal mieszkajaca z rodzicami
kryszka - Pią Sty 13, 2006 8:13 pm
Sio, a czego Ty się przejmujesz... przecież to nic strasznego.  Lepszy taki powód niż inny.  A jeszcze jak się da załatwić tak szybko to co się przejmujesz...
A tak w ogóle dziewczyny to czy wypada się wpraszać na ślub? :how: 
Kati - Pią Sty 13, 2006 9:13 pm
Na ślub kościelny do osoby którą znam poszłabym i bez zaproszenia ale na cywilny czy wesele - nie  
Agatka_P - Pią Sty 13, 2006 10:45 pm
Na kościelnym można się ukryć nie postrzeżenie w kościele gorzej z cywilnym
Alma_ - Pią Sty 13, 2006 10:55 pm
| Kati napisał/a: | | Na ślub kościelny do osoby którą znam poszłabym i bez zaproszenia ale na cywilny czy wesele - nie |
No to już byłby szczyt wszytkiego  
Martita, trzeba, to trzeba - popatrz na to z jaśniejszej strony - będziesz mieć dwie kiecki 
Martita - Nie Sty 15, 2006 3:19 pm
hehe dwie kiecki...hmm...najchetniej poszlabym w dzinsach  A co do zaproszenia...siostra - nie zapraszam bo to zadne wydarzenie dla nas a tylko formalnosc..ale oczywiscie wszystkich powiadomimy w niedziele i oczywiscie kto bedzie chcial to przyjdzie 
Alma_ - Nie Sty 15, 2006 3:22 pm
A to idź w dżinsach, jak masz ochotę Też będziesz miała co opowiadać dzieciom
joanna_25 - Sro Lut 01, 2006 2:09 pm
| Martita napisał/a: | A ja musze wziąść ślub cywilny... Są dwa powody brania ślubu cywilnego "na biegu" w ciągu tego tygodnia...
- fakt ze mojego K. chca wziasc do wojska a to jedyny sposob aby go zostawili w spokoju
- a po drugie wlasnie zostalam bezrobotna i potrzebuje męża zeby miec ubezpieczenie :smut:
|
hm....wątpię żeby ślub zapobiegł wzięciu do wojska.Może co najwyżej odwlec to na dwa dni(bo tyle trwa urlop z okazji slubu).
a co do ubezpieczenia.To możesz być wpisana do rodziców.Niekoniecznie musi to być mąż.A jeśli uczysz się jeszcze to wogóle jest to zbyteczne o przysługuje Ci ubezpiecznienie z tego tytułu.
Myślę że ja osobiście bym wolała poczekać ze ślubem cywilnym jeśli miałabym go wziąć z takich powodów.Bo robienie dwóch ślubów (cywilnego i kościelnego) to 2 razy więcej zachodu,wydatków i dla gości też utrudnienie.
[ Dodano: Sro Lut 01, 2006 2:16 pm ]
ooo!
widzę że już po ślubie jesteś.Nie zauważyłam
no i udało się odwlec wojsko męża?
i gratulacje z okazji ślubu 
Alma_ - Sro Lut 01, 2006 4:11 pm
Joasiu, ja coś słyszałam o "jedynym żywicielu rodziny" - podobno ich nie biorą do wojska...
strawberrytea - Sro Lut 01, 2006 4:25 pm
| Alma_ napisał/a: | | Joasiu, ja coś słyszałam o "jedynym żywicielu rodziny" - podobno ich nie biorą do wojska... |
dokładnie tak! A jeśli chodzi o osoby po studiach to nawet jeśl mężczyzna nie jest jedynym żywicielem, to biorą takie osoby raczej niechętnie bo muszą wypłacać żonie pieniądze na utrzymanie (no bo mąż nie zarabia w tym czasie)
Martita - Nie Lut 05, 2006 4:32 pm
Już na własnymprzykładzie moge Wam powiedziećżedo wojska nie biora. Dająodroczenie na 18 miesięcybo nie chca płaciczonie a po tym okresie automatycznie przenosza do rezerwy. Wiec oplacalo sie. Jesli chodzi o wydatki to cywilny wyniosl nas ok 200 zł i powiem nawet ze goscie tez nie narzekali za bardzo
aggna - Sro Mar 01, 2006 6:51 pm
| Martita napisał/a: | | Już na własnymprzykładzie moge Wam powiedziećżedo wojska nie biora. Dająodroczenie na 18 miesięcybo nie chca płaciczonie a po tym okresie automatycznie przenosza do rezerwy. Wiec oplacalo sie. Jesli chodzi o wydatki to cywilny wyniosl nas ok 200 zł i powiem nawet ze goscie tez nie narzekali za bardzo |
Moje znajome tez powychodzily za maz(slub tylko cywilny) z tego powodu. Jescze zadnego z ich meza nie wzieli do wojska.
Madzialena - Nie Mar 12, 2006 10:28 pm
Jeżeli, ktoś chce brać ślub tylko z powodu ubezpieczenia (mam na myśli kolejne osoby, które tu zajrzą) to zarejestrowanie się w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna też daje prawo do bezpłatnego leczenia. Państwo płaci składki zdrowotne.
Piszę o tym, bo to mało romantyczny powód, żeby się pobierać. Co innego - ratowanie mężczyzny przed wojskiem - dla mnie już za późno, ale wydaje mi się to nieco bardziej romantyczne
A tak wracając do tematu ślubu cywilnego - czy taki ślub można traktować serio będąc osobą wierzącą? Osobiście wydaje mi się taki "łatwy" - łatwo go wziąć i łątwo zakończyć potem takie małżeństwo (z punktu widzenia formalności, nie emocji oczywiście).
Alma_ - Nie Mar 12, 2006 11:48 pm
| Madzialena napisał/a: | | Piszę o tym, bo to mało romantyczny powód, żeby się pobierać. Co innego - ratowanie mężczyzny przed wojskiem - dla mnie już za późno, ale wydaje mi się to nieco bardziej romantyczne |
Co najmniej jak "mój Ci on!" Jagienki
| Madzialena napisał/a: | | A tak wracając do tematu ślubu cywilnego - czy taki ślub można traktować serio będąc osobą wierzącą? Osobiście wydaje mi się taki "łatwy" - łatwo go wziąć i łątwo zakończyć potem takie małżeństwo (z punktu widzenia formalności, nie emocji oczywiście). |
Często właśnie ślub cywilny jest traktowany jako konieczność, ale nie jako "prawdziwy" ślub, młodzi nie mieszkają razem aż do cywilnego, nie noszą "prawdziwych" obrączek...
W każdym razie z punktu widzenia KK ślub cywilny nic nie zmienia.
kryszka - Pon Mar 13, 2006 11:47 am
| Alma_ napisał/a: | | Często właśnie ślub cywilny jest traktowany jako konieczność, ale nie jako "prawdziwy" ślub, młodzi nie mieszkają razem aż do cywilnego |
A nie kościelnego w tym kontekście?
Alma_ - Pon Mar 13, 2006 12:19 pm
| kryszka napisał/a: | | Alma_ napisał/a: | | Często właśnie ślub cywilny jest traktowany jako konieczność, ale nie jako "prawdziwy" ślub, młodzi nie mieszkają razem aż do cywilnego |
A nie kościelnego w tym kontekście? |
Oczywiście, że chodziło mi o kościelny
Madzialena - Pon Mar 13, 2006 4:36 pm
| Alma_ napisał/a: |
W każdym razie z punktu widzenia KK ślub cywilny nic nie zmienia. |
No właśnie, czy ktoś mógłby się na ten temat szerzej wypowiedzieć. Jak to jest traktowane przez Kościół, gdy młodzi biorą ślub kościleny będąc już od dłuższego czasu po ślubie cywilnym? Niektórzy nie mieszkają razem, ale znam wiele par, które jednak żyją jak małżeństwo i np. po roku biorą drugi ślub. Czy dla takich osób, oznacza to, że zostaną potraktowani jak osoby, które żyją w konkubinacie? Niektórzy księża stawiają takim parom specjalne wymagania przed udzileleniem im ślubu.
Alma_ - Pon Mar 13, 2006 4:39 pm
Z formalnego punktu widzenia para żyjąca ze sobą po ślubie cywilnym nie różni się niczym od pary żyjącej w konkubinacie. Reszta to już kwestia dobrej woli księdza.
Mam nadzieję, że od czasów tego artykułu stanowisko KK nieco złagodniało...
| Cytat: | Stanowisko katolika wobec ślubów cywilnych nie może być inne, jak stanowisko urzędu nauczycielskiego Kościoła. Ten zaś niejeden raz wypowiedział się w tej sprawie.
Pius IX w alokucji Multis gravibusque z 17 grudnia 1860 roku nazywa je "legalnym konkubinatem ku ostatecznej zagładzie dusz"; w alokucji zaś z 27 września 1852 uroczyście wyjaśnia: "-Małżeństwo jest prawdziwie i właściwie jednym ze siedmiu sakramentów prawa ewangelicznego i dlatego pomiędzy chrześcijanami jakikolwiek inny związek między mężczyzną i niewiastą niż sakramentalny, zawarty nawet na podstawie jakiegokolwiek prawa cywilnego, nie czym innym jest, jak wstrętnym i zgubnym konkubinatem, tylekroć przez Kościół potępionym". Ten sam Pius IX potępia w Syllabusie propozycję 73: "- *Na podstawie kontraktu czysto cywilnego może być między chrześcijanami zawarte prawdziwe małżeństwo; fałszem więc jest, albo, że kontrakt małżeński między chrześcijanami zawsze jest sakramentem, albo, że nie ma kontraktu, jeżeli się wyklucza sakrament". Prawdziwe tedy będzie zdanie sprzeczne z potępionym, mianowicie, że między chrześcijanami na podstawie kontraktu czysto cywilnego nie może być w warunkach normalnych zawarte ważne i prawdziwe małżeństwo; wskutek tego prawdą jest, że kontrakt małżeński między chrześcijanami zawsze jest sakramentem i że nie ma kontraktu, jeżeli się wyklucza sakrament. Podobnie brzmią i orzeczenia Leona XIII.
Kodeks Prawa Kanonicznego (z 1917 r. - przyp. red. Zawsze Wierni) o ślubach cywilnych traktuje okolicznościowo; na określenie ich używa wyrażeń łagodniejszych, ale również stanowczo je odrzuca. Nauka jego da się pokrótce ująć w następujące zasady. Wszyscy, którzy według kan. 1099 § l obowiązani są do zachowania przepisanej w kan. 1094 formy zawierania małżeństwa kościelnego, ilekroć zawierają śluby cywilne z pominięciem tejże formy, nie tylko grzeszą ciężko, ale i nie zawierają żadnego małżeństwa ważnego wobec sumienia, Kościoła i Boga. Małżeństwo cywilne nie może być przez Kościół uznane jako małżeństwo domniemane (matr. putativum), gdyż przypuszczenie prawne (praesumptio iuris) jest za jego nieważnością. Jak długo tedy jego ważność przez właściwy sąd małżeński nie zostanie dowiedziona i uznana, tak długo na forum kościelnym nie jest ono małżeństwem i żadne skutki małżeństwa domniemanego mu nie przysługują. Również nie może ono uchodzić za zaręczyny, zwłaszcza odkąd jest przepisana publiczna forma ich zawierania. Ci, którzy nie są obowiązani do zachowania formy kościelnej, zawierają śluby cywilne ważnie, jeżeli mają intencję zawrzeć prawdziwe małżeństwo i jeżeli nie ma żadnej innej przeszkody kanonicznej unieważniającej; jeżeliby zaś mieli zamiar odbyć tylko czystą ceremonię cywilną, małżeństwo jest nieważne. Dlatego też samo zachowanie formy cywilnej nie świadczy jeszcze o ważności małżeństwa cywilnego, lecz zawsze należy badać, czy była zgoda małżeńska.
?luby cywilne w wypadkach, gdy forma kościelna do ważności kontraktu małżeńskiego dla strony katolickiej nie jest koniecznie potrzebna, w zasadzie są niedozwolone. Niedozwolone zaś są z następujących powodów: małżeństwo cywilne z konieczności bezwzględne zawiera się zawsze z wyraźną pogardą prawa kanonicznego, a często i Bożego, np. gdy chodzi o przeszkodę węzła małżeńskiego. Przy małżeństwach cywilnych fakultatywnych nie ma ze strony państwa przymusu ich zawierania przed urzędnikiem państwowym, a więc nie ma też i żadnej konieczności, a nadto naruszają one prawo kanoniczne, które wyraźnie przepisuje, aby samo małżeństwo było zawarte w kościele, a nie jakieś dodatkowe obrzędy. Małżeństwo zaś cywilne obowiązkowe, czy to zawierane przed ślubem kościelnym, czy po nim, Kościół toleruje. Chodzi tu bowiem o uniknięcie większego zła i o osiągnięcie skutków cywilnych małżeństwa. Wyraźnie jednak poucza wiernych, że ma ono być zawarte wobec urzędnika cywilnego jako takiego, a nie w obrzędzie akatolickim, przed przedstawicielem innego wyznania, i że strony powinny mieć intencję spełnienia jedynie formalności, przepisanej przez prawo świeckie, która wobec Boga i sumienia nie ma żadnego znaczenia, a nie intencję zawarcia małżeństwa. Małżeństwo cywilne, zawarte przez obowiązanych do przestrzegania kościelnej formy ślubu, nie będąc wcale małżeństwem, jest legalnym i publicznym konkubinatem. Dla uniknięcia jednak kolizji z państwowym kodeksem karnym należy unikać słów obraźliwych, a posługiwać się wyrażeniami równoznacznymi, podobnie jak to czyni Kodeks Prawa Kanonicznego, np. "małżeństwo nieważne", "ceremonia i obrzęd cywilny", "małżeństwo tzw. cywilne" itp.
Małżeństwo cywilne nie tylko więc jako małżeństwo nieważne, ale także i jako konkubinat, jeżeli jest publiczny, albo notoryczny, powoduje przeszkodę publicznej przyzwoitości, a nadto, jako usiłowanie zawarcia małżeństwa, połączone z cudzołóstwem, w czasie kiedy trwa prawowite małżeństwo, przeszkodę występku. Katolików, którzy żyją w stosunkach małżeńskich jedynie na podstawie ślubu cywilnego, należy uważać za faktycznie zniesławionych, i dlatego należy ich wykluczyć od aktów prawnych kościelnych, a także pozbawić ich pogrzebu chrześcijańskiego. ?aden katolik nie może starać się przed sądem świeckim o rozwód od małżeństwa kościelnego ważnie zawartego, jeżeli ono pierwej nie zostało przez właściwy sąd duchowny uznane za nieważne, i to nawet wówczas, gdyby rozwiedzeni nie mieli zamiaru wstępowania w nowe związki małżeńskie, albo gdyby przez to chcieli osiągnąć tylko jakieś korzyści materialne. W zasadzie nie może również sędzia katolik orzec rozwodu małżeństwa kościelnego ważnie zawartego, chociażby nawet wyraźnie zaznaczył, że czyni to, co należy do jego cywilnej strony i co do skutków prawnych czysto cywilnych, a nie co do samego węzła małżeńskiego. Tym bardziej adwokaci nie mogą przeprowadzać rozwodów takich małżeństw. Sędziów i adwokatów, będących jednak w dobrej wierze, nie należy niepokoić. Wobec tak wyraźnej i stanowczej nauki Kościoła katolickiego co do ślubów cywilnych, jasno się zarysowują zadania duchowieństwa i wiernych (...).
Duchowieństwo i w katechezach i na ambonie powinno ciągle zaznaczać: brak potrzeby wprowadzenia ślubów cywilnych, świętość i sakramentalność małżeństwa chrześcijańskiego i z tego tytułu prawo Kościoła do władzy nad nim, nieważność małżeństwa cywilnego wobec sumienia, Pana Boga i Kościoła, smutne i opłakane skutki ślubów cywilnych dla religii, społeczeństwa, rodziny i jednostki, jedność i nierozerwalność małżeństwa i wyłączność władzy sądowniczej kościelnej nad małżeństwami katolików. (...) Odnośnie więc do małżeństw katolickich należy domagać się urzeczywistnienia następujących zasad:
1° Małżeństwa, zawierane pomiędzy katolikami, i małżeństwa, zawierane między katolikami i niekatolikami, ochrzczonymi lub nieochrzczonymi, podlegają wyłącznie przepisom prawa kanonicznego, o ile chodzi o wymogi godziwego i ważnego ich zawierania, o ich naturę i istotne skutki małżeństwa.
2° Małżeństwa pomiędzy katolikami i małżeństwa pomiędzy katolikami i niekatolikami, ochrzczonymi lub nieochrzczonymi, mogą być ważnie zawierane tylko z zachowaniem formy, przepisanej prawem kanonicznym. Wobec tego wyklucza się stosowanie do wspomnianych małżeństw tzw. ślubów cywilnych, czy to obowiązkowych, czy fakultatywnych, czy z konieczności.
3° Małżeństwa, zawierane pomiędzy katolikami, i małżeństwa, zawierane pomiędzy katolikami a niekatolikami, ochrzczonymi lub nieochrzczonymi, nie dopuszczają rozwodów, nawet w razie zmiany przez jednego lub obu małżonków wyznania.
4° Do orzeczenia o ważności lub nieważności oraz o separacji wyżej wspomnianych małżeństw właściwe są jedynie sądy kościelne katolickie, nawet w przypadku, gdy jedna lub obydwie strony zmieniły wyznanie.
5° Państwu przysługuje prawo rejestrowania wspomnianych, wobec Kościoła zawieranych, małżeństw.
6° Państwo określa skutki czysto cywilne wspomnianych małżeństw i może ich odmawiać tym małżeństwom, które nie zostały zarejestrowane w urzędach stanu cywilnego.
Odnośnie do małżeństw, zawieranych między nieochrzczonymi i małżeństw bezwyznaniowców między sobą tak można określić kompetencję państwa i Kościoła według nauki katolickiej: Pierwsi, tj. nieochrzczeni, jak poganie, mahometanie, żydzi nie mają prawa do zawierania małżeństw przed swymi władzami religijnymi, gdyż nie otrzymały one żadnego mandatu od Pana Boga w tym względzie, ale jako nieochrzczeni nie podlegają oni władzy Kościoła, ani prawodawczej, ani wykonawczej, ani sądowniczej. Będzie więc rzeczą państwa uregulować ich stosunki małżeńskie prawem dewolutywnym co do ważności i nieważności węzła małżeńskiego i co do przeszkód unieważniających i tamujących z uwzględnieniem jednak prawa Bożego naturalnego i pozytywnego, a prawem własnym co do skutków czysto cywilnych małżeństwa.
Drudzy, tj. bezwyznaniowcy, którzy z różnych względów nie chcą się poddać prawodawstwu małżeńskiemu kościelnemu, prawodawstwu temu jednak podlegają tak co do przeszkód małżeńskich, jak i co do ważności węzła małżeńskiego, z wyjątkiem zachowania formy kościelnej zawierania małżeństwa w pewnych określonych przez Kościół okolicznościach. Z powodu jednak ich uporu Kościół toleruje, aby państwo ze względu na swe bardzo doniosłe interesy, nie pozostawiało zawarcia małżeństwa ich własnemu kaprysowi, lecz poddało je formie ślubów cywilnych. Jest jednak naturalnym obowiązkiem państwa, aby swym prawo dawstwem uregulowało nie tylko rejestrację i inne skutki cywilne tych małżeństw, lecz także zabezpieczyło zachowanie przez nie prawa naturalnego i pozytywnego Bożego, któremu wszyscy ludzie są poddani tak, iż gdyby pewnej chwili ci bezwyznaniowcy chcieli powrócić na łono Kościoła katolickiego, ich małżeństwo nie stało temu na przeszkodzie.
Z powyższych uwag widzimy, że małżeństwa poddanych państwa i bez obowiązkowych, czy fakultatywnych, czy z konieczności ślubów cywilnych mogą być uregulowane. Tym bardziej, że nie ma żadnej ich konieczności. Słusznie i trafnie zwraca uwagę Lemaire, że prosty lud nigdy tego nie zrozumie, dlaczego ma brać dwa razy ten sam ślub, gdy raz wystarczy? Konieczność ich zresztą nie wynika z żadnych rzeczywistych państwowych potrzeb. Podwójna potrzeba państwa mogłaby za ich wprowadzeniem przemawiać. Potrzeba, aby dobrodziejstwa prawa bez jego wiedzy nikomu nie były przyznawane i aby mogło zbadać, czy warunkom przez nie wymaganym do zawarcia małżeństwa uczyniono zadość. Pierwszą potrzebę łatwo zaspokoić przez upełnomocnienie duchownego danego wyznania, drugą przez domaganie się od narzeczonych, aby władzy państwowej złożyli poświadczenie, że ich małżeństwu ze strony państwa nic nie stoi na przeszkodzie. Ale ponieważ w pierwszym wypadku duchowny występowałby nie na mocy upoważnienia wyznania religijnego, lecz państwa, a to ze stanowiska Kościoła katolickiego jest niedopuszczalne, więc potrzebom państwa zupełnie się stanie zadość, jeżeli państwo zaprowadzi nie małżeństwo cywilne, fakultatywne czy przymusowe, lecz przymusową rejestrację. (...)
Pro aris et focis - w obronie ołtarzy i ognisk domowych - był zew wojenny Rzymian, gdy wróg zewnętrzny najeżdżał ich dzierżawy. Pro aris et focis - to hasło wyprowadzało naszych rycerzy w pole przeciw pohańcom i zjednało Polsce piękne miano "przedmurza chrześcijaństwa". Gdy bolszewizm zagrażał naszej świeżo odzyskanej niepodległości, naszym ołtarzom i ogniskom domowym, w imię tego hasła potrafiliśmy zapomnieć o dzielących nas różnicach zapatrywań politycznych i stanąć jednym murem przeciw wrogowi i Bóg dał nam "Cud nad Wisłą". Dzisiaj wróg groźniejszy, bo wewnętrzny: indyferentyzm religijny, niedowiarstwo, rozkiełznane namiętności ludzkie, żądza używania, pogarda wszelkiego autorytetu, a przede wszystkim religijnego, komunizm pragną to hasło rozerwać, zniszczyć, pragną podstawę ogniska domowego, małżeństwo oderwać od ołtarza, usunąć spod jego dobroczynnego wpływu! Czyżby miało nam zabraknąć odwagi, jedności i siły, gdy chodzi o zwalczenie tego wroga wewnętrznego, czyżby 75% ludności katolickiej w Polsce dało się uśpić, sterroryzować garstce niedowiarków? Pro aris et focis - w obronie ołtarzy i ognisk domowych - żadna praca, żaden trud, żadne poświęcenie nie jest za wielkie.
Ks. Jan Wiślicki Na podstawie artykułu ks. dr. Jana Wiślickiego ?luby cywilne, zamieszczonego w: Małżeństwo w świetle nauki katolickiej, Towarzystwo Wiedzy Chrześcijańskiej, t. 1, Lublin 1928 |
żródło: http://www.oiw.pl/kat_sl_cyw.php
Madzialena - Wto Mar 14, 2006 8:35 am
Acha...
Jestem pod wrażeniem, ciekawe, czy obecna postawa Kościoła w tej kwestii nadal się nie zmieniła (tam były cytaty pochodzące sprzed niemal 100 lat!!!). Z jednej strony to rozumiem - ślub dla osoby wierzącej powinien być sakramentem, a nie formalnością. Z drugiej nie rozumiem tego tonu potępienia.... Można się stanowczo sprzeciwić nie grożąc ogniem piekielnym i siarką, zwłaszcza, że przesłanie Nowego Testamentu jest zupełnie inne w sprawie grzechów i grzeszników...
Naprawdę ten artykuł powalił mnie na kolana (w przenośni )
Dzięki Alma za wyczerpującą odpowiedź
Alma_ - Wto Mar 14, 2006 9:27 am
Dlatego napisałam, że mam nadzieję, że stanowisko KK nieco się zmieniło - bo sam artykuł pochodzi z 1928r. Poszukam jeszcze czegos aktualnego. Ale wydaje mi się, że nawet jeśli forma uległa zmianie to istota pozostała bez zmian.
motylica - Sro Maj 10, 2006 8:59 am
a taka np sytuacja...
jedni rodzice nie zgadzaja się na mieszkanie razem przed ślubem (co za archaiczne poglądy!  )
więc może by tak ślub cywilny? i legalnie do ślubu kościelnego mieszkać razem.
co uważacie? ma ktoś podobne doświadczenia?
Linka - Sro Maj 10, 2006 9:16 am
Zależy czym kierują sie rodzice nie akceptując mieszkania razem przed ślubem. Jeżeli względami religijnymi to nie widze sensu brania ślubu cywilnego. Pewnie i tak będa krytykować...
kryszka - Sro Maj 10, 2006 9:16 am
Hmm... wiesz, niektórzy nie uznają ślubu cywilnego jako przesłanki do wspólnego spania.
Wzięłabym ślub cywilny z tego powodu, al tylko wtedy jeśli mielibyśmy zamieszkać zupełnie oddzielnie. Jeśli z rodzicami, to nie.
fiona83 - Sro Maj 10, 2006 9:19 am
Według mnie głównym powodu braku akceptacji dla wspólnego mieszkania jest brak ślubu kościelnego. Najczęściej rodzice właśnie względami religijnymi kierują się - przecież to grzech. ?lub cywilny tego nie zmieni, bo w świetle nauk Kościoła para nadal nie jest małżeństwem.
motylica - Sro Maj 10, 2006 10:11 am
dziękuję za komentarze.
najgorsze jest to że rodzice wnuka to by chcieli nawet przed ślubem.
ale zamieszkać razme nam nie wypada.
czy to nie ironiczne ? 
sami też są wierzący ale raczej tylko poglądy mają ortodoksyjne,
bo sami zyją nie do końca według przykazań.
poza tym często wyjeżdżamy razem i przcież nie .spimy osobno, prawda ?
spróbujmey zorientowac się w sytuacji.
ech...
Alma_ - Sro Maj 10, 2006 10:19 am
Motylica, ale przecież jesteście dorośli i to nie świeżutko po odbiorze dowodów osobistych, więc jaki wpływ mają rodzice na to, gdzie będziecie mieszkać? A gdybyście pobierali się po czterdziestce, to też do ślubu mieszkalibyście z rodzicami?
kryszka - Sro Maj 10, 2006 10:38 am
Alma_ idealistko. Rodzice mogą np. skutecznie uprzykrzyć życie, samym tylko gadaniem.
motylica - Sro Maj 10, 2006 11:20 am
zgadza się.
poza tym chyba za bradzo jesteśmy zalezni finansowo od nich
i to jest ból.
Martita - Wto Maj 23, 2006 1:17 pm
Kurcze....my juz 4 miesiące po cywilnym a 3 przed kościelnym..
No cóż..powiem tak: faktycznie taka formalność związku jest straszna...conajmniej kilkanaście razy pomyślałam:"przecież zawsze mogę się rozwieść"...
Jeśłi dałoby sie cofnac czas..nie wzielabym cywilnego wczesniej. To zupełnie niepotrzebne komplikacje. Nikomu nie polecam, choc wiem ze sa powody..tak jak u nas bylo. Ogólnie mógłby ten czas szybciej biec...zeby bylo juz po koscielnym i po kłopocie...;)
[ Dodano: Czw Maj 22, 2008 4:38 pm ]
Tak sobie przeczytałam te moje stare wypowiedzi..i jedyny komentarz ktory mi się teraz nasuwa to ironiczne: "he he he"...
kaledonia - Sro Lip 04, 2012 6:38 pm
My też musimy wcześniej cywilny przed kościelnym mieć- chcemy razem zamieszkać za granicą- nie ma na razie innej opcji- żona ma najłatwiej z pozwoleniem na pobyt i pracę.
Rusałka_Maja - Czw Lip 05, 2012 12:06 am
| Martita napisał/a: | Kurcze....my juz 4 miesiące po cywilnym a 3 przed kościelnym..
No cóż..powiem tak: faktycznie taka formalność związku jest straszna...conajmniej kilkanaście razy pomyślałam:"przecież zawsze mogę się rozwieść"... |
To w sumie smutne.. Jak cywilny to "mogę się zawsze rozwieść", a jak kościelny to już nie..
To uczucie powinno trzymać razem dwojga ludzi, a nie forma ślubu
|
|