Forum Weselne miasta Łodzi

[słonko]

Mieszkaliśmy z Krzyśkiem razem już przed ślubem, przez 8 miesięcy, znaliśmy się 5 lat, spędzaliśmy razem każdą niemalże chwilę. Dobrze się poznaliśmy, swoje wady, zalety, nawyki, charaktery. Obojgu nam wydawało się, że ślub niewiele zmieni, właściwie nic poza nazwiskiem moim i naszym stanem cywilnym. Myśleliśmy "fajnie będzie mówić do siebie: "żono", "mężu"", ale nic poza tym. Ku naszemu zdziwieniu jednak, coś się zmieniło. Coś co trudno opisać. Ale jesteśmy zgodni - zmieniło się na lepsze. Ja odczuwam tę zmianę jako poczucie przynależności, odnalezienie swojego miejsca na ziemi, które to miejsce nie jest miejscem w znaczeniu geograficznym, ale w tym sensie, że odtąd ja jestem tam, gdzie mój mąż, a on tam, gdzie ja - razem wędrujemy nierozerwalnie przez świat.
Z dumą i wspaniałym ciepłem w sercu mówię "mężu" i skacze moje serducho z radości, gdy słyszę, jak On nazywa mnie "żoną". Obrączka jest moim największym skarbem - prawdziwie postrzegam ją jako symbol tej przynależności mojej na ziemi. Wyryte w niej słowa: "Na zawsze Twój" stanowią dla mnie skałę, na której buduję swoje życie.
Znikły gdzieś wszelkie mniejsze, czy większe wątpliwości jakie niegdyś, tj. przed ślubem, pojawiały się niejednokrotnie w naszym związku (czy to ten?, czy przetrwamy?, tyle nas dzieli - czy damy radę?...) Teraz mam poczucie pewności - dokonaliśmy oboje wyboru i złożona przysięga jest spoiwem naszego związku, i wierzę, że jest spoiwem tak silnym, że przetrwamy wszelkie burze, które zapewne przed nami.
Nasz związek nabrał świeżości, jakbyśmy się w sobie znów zakochali, czujemy to oboje. Ale teraz jest mocniejszy niż kiedykolwiek wcześniej.

Czy i wy odczuliście jakąś zmianę po ślubie?

[Olala]

Niedlugo juz bede mogla sie wypowiedziec...

Dobry temat, Slonko, bo wlasnie sie nad tym zastanawiam, co slub wlasciwie zmieni? (u nas)

Mieszkamy razem od 5 lat, znamy sie i jestesmy razem podnad 7!!! Znajomi sie smieja, ze na takim etapie to powinnismy rozwod brac a nie slub... hehe dlatego na prawde jestem ciekawa co to zmieni...

[aniesd]

Jestem co prawda mężatką od niedawna, ale w moim przypadku ślub zwiększył tylko nieco poczucie mojej odpowiedzialności za drugą osobę. Poza tym niewiele u nas zmienił - mieszkaliśmy ze sobą wcześniej sporo czasu i jakby to powiedzieć - mieliśmy niejedną okazję na "poznanie się".
Troszkę się obawiam jedynie tego, że dopóki do tej pory było coś w naszym związku z szaleństwa - to o tyle teraz może się to przekształcać w małą rutynę... Tutaj ogromne pole do popisu dla nas obojga - by działać tak, by do tego nie dopuścić.

[słonko]

[aniesd]

[mietka]

ale taka przyjemna domowa rutyna to nic zlego...

juz teraz do wielu rzeczy nie podchodze nerwowo.. nie robimy niczego "na zapas" w koncu mamy siebie juz na zawsze!
jestesmy zmeczeni to idziemy spac, nie musimy sie o nic martwic, w koncu nastepnego wieczora znow razem polozymy sie do lozka. i to jest najfajniejsze w tym wszystkim.. w koncu moje zycie ma jakies stale elementy.. moj maz, moj syn to oni nadali mu sens. juz nigdzie nie biegne... ja juz dobieglam tam gdzie chcialam. teraz mozemy juz dalej spokojnie isc.

[słonko]

Miętko, pięknie powiedziane.

Zgadzam się - domowa rutyna to nic złego. Gorzej gdy wkradnie się nuda - o to mi chodziło.

[aniesd]

Właśnie nuda to jest to słowo o które chodziło

[Petitka]

Wlasciwie moglabym sie podpisac pod wypowiedziai słonka i aniesd. Mieszkalismy razem przed slubem prawie 2 lata i moznaby powiedziec, ze mielismy sporo okazji, by zobaczyc, jak kazde z nas reaguje i zachowuje sie w roznych, mniej lub bardziej stresujacych sytuacjach, byl tez czas na to, by sie "sprawdzic", choc nigdy swiadomie tego nie robilismy -od poczatku naszym zalozeniem nie bylo "mieszkanie na probe". Po slubie ominela nas przeprowadzka i takie "wielkie zmiany", ale jednak cos sie zmienilo, zarowno w nas, jak i w innych ludziach...
Zarowno moi rodzice, jak i rodzice M traktuja nas troche inaczej - powazniej, z wiekszym szacunkiem, jakby starali sie zaakcentowac, ze teraz jestesmy rodzina.
A jesli chodzi o nas, juz sie tak nie spinamy o wszystko - fakt, jest wiele spraw, ktore nadal mnie irytuja i nie powiem, zebysmy sie nie sprzeczali, ale mimo wszystko, mam poczucie takiej wiekszej dojrzalosci, odpowiedzialnosci i przynaleznosci do mojego męża. Jestem jego żoną, tworzymy teraz prawdziwa rodzine i swiadomosc faktu noszenia wspolnego nazwiska, tytulowania siebie "maz/zona" daja nam cos niepowtarzalnego. Teraz juz nie tylko przed soba, ale i przed calym swiatem jestesmy jednoscia, rodzina, tworzymy dom, wspolnote serc, dusz i to ogromnie duzo zmienia - nam dalo spokoj, harmonie, poczucie odnalezionego miejsca na ziemi. Moze wiele z tych uczuc jest efektem trwajacej wciaz magii slubu, wesela, moze to nas jakos tak orzezwilo, otworzylo nam znow bardziej oczy i serca na siebie i byc moze za jakis czas te nowe barwy naszej milosci znow troszke zbledna, ale nasza w tym glowa, by tak sie nie stalo

[podrozniczka]

My tez mieszkalismy razem przed slubem i w sumie fizycznie nic po slubie sie zmienilo. Natomiast z emocjonalnego punktu widzenia mamy wrazenie ze kochamy sie jeszcze bardzej choc to wydaje sie niemozliwe.

[klarysa]

mieszkamy ze sobą praktycznie od momentu poznania, ale ślub i tak zmienił coś między nami. to chyba większe poczucie bezpieczeństwa, pewności i stabilności.

i chyba też mniej się kłócimy - szkoda nam czasu na głupie dyskusje i obrażanie się. lepiej szybko coś zdziałać w końcu za wszystko jesteśmy teraz odpowiedzialni razem

[klara76]

my też mieszkaliśmy ze sobą przed ślubem, w wynajętym mieszkaniu; 2 miesiące po dowiedzieliśmy się, że zostaniemy rodzicami; 3 miesiące po ślubie wprowadziliśmy się do własnego mieszkania; teraz już wszystko nas łączy, jesteśmy pełną rodziną; uwielbiam przytulać się do mojego mężą i wiedzieć, że oboje zrobimy wszystko żeby tak było do końca naszych dni; kiedy patrzę jak rośnie moja córeczka czuję się spełniona i szczęśliwa; ostatnio napisałam do męża sms o takiej treści:
"mamy ogromne szczęście, że mamy siebie nawzajem"
a on mi odpisał:
"kocham ciebie.kocham nasze aleństwo.kocham was obie"
i już mi nic więcej nie trzeba do szczęścia, świadomść kochania kogoś i bycia przez kogoś kochaną jest cudowna;
a poza tym mój mąż daje mi ogromne poczucie bezpieczeństwa i stabilności;

[Maja_Kris]

u nas tez zmienil.
mieszkalismy przed slubem niecale 4 lata. dotarlismy sie juz na dobre by podjac decyzje o slubie.
teraz juz jako maz i zona czujemy sie najszczesliwsi na swiecie. nie zlamie nas juz nic!!!!
a najpiekniejszym momentem bylo kiedy pierwszy raz powiedzielismy do siebie "mezu" "zono "
ach zeby to trwalo wiecznie

[EwaM]

U nas w jakiś sposób odmienił, bo mu nie mieszkaliśmy razem przed ślubem. Oczywiście pierwsza część przemian miała miejsce kiedy postanowiliśmy się pobrać i wyznaczyliśmy datę. Wtedy zaczęliśmy pracować na już wspólną przyszłość i pomimo tego, że mieszkaliśmy każdy ze swoimi rodzicami to z całą pewnością wiele się zmieniło. Nawet takie pierdoły jak założenie wspólnego konta czy to, że D zaczął mówić na swój samochód "nasz" przybliżyło nas. Po ślubie zamieszkaliśmy razem i to już była duża zmiana. Jesteśmy rodziną, jesteśmy za siebie odpowiedzialni, wracamy do domu do siebie, wspólnie pracujemy i odpoczywamy. Wszysytko jest dla nas i nasze. Już nie dwojgiem osobnych ludzi tylko tworzymy jedną całość.

[izunia_82]

My chyba zrobiliśmy się teraz bardziej spokojniejsi (czytaj wyciszeni) niż przed ślubem. Poza tym mam wrażenie, że mocniej kocham swojego męża po ślubie niż przed. Staliśmy się też bardziej odpowiedzialni niż wcześniej.

[Tissaia]

Dziewczyny wszystko już napisały. U nas to samo: spokój, stabilizacja, mniej nerwów, brak wątpliwości, miłość rozkwita i promienieje, kochamy się dużo bardziej niż przed ślubem, przynajmniej tak to odczuwam trzy dni po :)

No i to, jak po 24 godzinach na nogach podczas nocy (poranka) poślubnego świeżo poślubiony małżonek rzucił się na mnie z nienasyceniem, twierdząc, że po ślubie jestem jeszcze piękniejsza, jeszcze bardziej podniecająca i jeszcze idealniejsza :P (a jakie fajerwerki potem były, to życzę każdemu...)

[Martuś i Jaruś]

U nas jest podobnie, magia ze ślubu i wesela została, cały czas najchętniej bylibyśmy tylko we dwoje ... ogólnie małżeństwo polecamy

[Tissaia]

Czujecie się inaczej jako żony? Pewniejsze siebie? Poważniej traktowane? Gdzie, kiedy, w jakich sytuacjach? Czy "legalizacja" to tylko papierkowa robota+miła zabawa, czy realna zmiana w życiu (pomijam sprawy urzędowe)?

Konfrontując wrażenia ze świeżym małżonkiem doszliśmy do wniosku, że jednak osobę z obrączką traktuje się poważniej. Mój mąż twierdzi, że był lepiej postrzegany przez klientów w pracy. Z pewnością inaczej wygląda załatwianie wspólnych spraw, gdy idzie się jako małżeństwo niż jako para. Jakiś taki większy szacunek czy coś. Koleżanka dzieciata mówiła, że na położniczym czuła różnicę w traktowaniu względem siebie i koleżanek stanu wolnego z brzuszkiem - pielęgniarki odnosiły się do niej grzeczniej.

Z drugiej strony, mam taką świadomość, że cokolwiek robię, robię to dla nas dwojga, dla swojej nowej rodziny, a nie tylko dla siebie. To daje ogromnego kopa energii. Teraz już wiem, skąd młode pary małżeńskie mają tyle optymizmu, tyle woli walki do zmagań z życiem, z codziennością, z ciężkimi czasami, są gotowe dla tylu poświęceń, żeby się dorobić wspólnego gniazdka, stabilizacji, dziecka...

Mam wrażenie, że od ślubu, czy też może od przygotowań ślubnych minęły całe lata, tak bardzo przez to oboje dojrzeliśmy, staliśmy się też dla siebie bardziej wyrozumiali, mniej się żremy, ślub wniósł w naszą relację więcej godności, szacunku, ale też rozsądku.

A tak na mniej poważnie - podobno obrączka u faceta to świetny gadżet do podrywu, słyszałyście coś o tym? Kiedy mąż po weselu jechał do Warszawy, żartowałam, że teraz powinien schować obrączkę do portfela, a on na to (też żartem oczywiście) "zwariowałaś, wiesz jak na to lachony lecą? :P"

Aha, odkąd się pobraliśmy, rodzina niecierpliwie zerka na mnie i sonduje, czy już chcemy mieć dzieci, a może się staramy... ech, babć i starszych ciotek się nie zmieni ;)

[evelinka]

[Pusiak]

Ja chyba nie odczułam jakieś zmiany w traktowaniu Nas przez osoby trzecie, bo mamy obrączki Ale może to dlatego, że sie nie przyglądałam temu jakoś szczególnie

[julietta]

My, choć nie mieszkaliśmy razem przed ślubem, bardzo dobrze zdążyliśmy się poznać, dlatego niewiele zmieniło się w naszych relacjach. Najfajniejsze po ślubie jest to, że większość rzeczy robimy czy ustalamy wspólnie. Uwielbiam gotować dla nas obiady, wspólnie sprzątać czy po prostu siedzieć razem wieczorem - nie trzeba się martwić, żeby wrócić do domu albo zastanawiać, kiedy się znów zobaczymy.
Zauważyłam, że otoczenie traktuje nas trochę inaczej - przede wszystkim rodzina, choć wcześniej wiedzieli, że jesteśmy ze sobą na poważnie, ale po ślubie to jednak po ślubie Poza tym wsześniej miałam problem, jakiego określenia używać odnośnie K. - "chłopak" to takie licealne, a "narzeczony" wg mnie głupio brzmi.

Jednak co by nie powiedzieć, to najbardziej zbliża... kredyt na 30 lat

[ppola]

Co do traktowania przez osoby trzecie - pan na rozmowie o prace zerknal na obraczke i zapytal ile jestesmy po slubie, odpowiedzialam w sumie po co mam ukrywac, zrobil taka mine jakbym najwieksze wykroczenie w zyciu popelnila (fakt ze byly tez inne powody ze pracy nie dostalam ale bylo to conajmniej przykre )
Co do dzieci to na szczescie nikt sie nas nie dopytuje, nie saduje ani nie naciska czy juz czy jeszcze i kiedy
No i ostatni punkt, mimo ze mieszkalismy razem wczesniej, dopiero po slubie zdecydowalismy sie na kapitalny remont, wymiane mebli itd itp, bo teraz to jest nasze gniazdo a nie kawalers nora mojego meza

[gosc]

ponieważ jakoś obiektywnie nie potrafię na to spojrzeć to odniosę się do wcześniejszych wypowiedzi, któe nas dotyczą

ponieważ jakoś obiektywnie nie potrafię na to spojrzeć to odniosę się do wcześniejszych wypowiedzi, któe nas dotyczą

[Tissaia]

[Agguniaa]

Z perspektywy trzech miesięcy po ślubie to dużo się nie zmieniło...
Ważne jest to, że możemy każde wieczory spędzać razem i nie musimy się spieszyć każde do swojego domu:) uwolniliśmy się od rodziców narzeczonego, głupich tekstów i przykrej wymiany zdań między ojcem a Mężem boo w końcu jesteśmy na swoim:)
Wszystkie sprawy związane z mieszkaniem, urządzaniem zbliżają nas, jak również wspólne problemy i troski:)

Pamiętam jeszcze jak przed ślubem... pewien pan dowiedział się, że wychodzę za mąż, usłyszałam tylko: "żeby taki młody człowiek pchał się w takie coś"
<wrrrr> pamiętam, że czułam wówczas wielki niesmak;/

[MalaJu]

ja sie czuje inaczej. nie dosc, ze lubie traktuja nas inaczej, glownie maz zyskal w pracy, to przede wszystkim, jest spokoj nie klocimy sie juz wcale, wierzymy w nasze uczucie i nie ma strachu, ze ktos odejdzie.
a gdy zdarzaja sie problemy, umiemy stanac ramie w ramie i sie wspierac. to daje malzenstwo wlasnie. poczucie bezpieczenswta i zaufania. poki jestesmy razem, nic nas nie złamie.

[podrozniczka]

[mischelle22]

Jest już podobny temat Tutaj(klik!) do którego przenoszę posty wyżej.