Forum Weselne miasta Łodzi

[Malgoosia]

Mam pytanko do Was wszystkich. Czy Wasi panowie (obojetnie czy narzeczeni, mezowie) maja jakies dobre kolezanki, z ktorymi spotykaja sie za Wasza wiedza oczywiscie, ale bez Was? Np dobra kolezanka z pracy, z ktora dobrze sie gada przy kawie czy piwku? Jaki jest Wasz stosunek do takich pan i spotkan? szlejecie z zazdrosci czy ufacie swoim panom? pytanie odnosi sie tez do meskiej czesci forum

[Kasiawka]

w pracy nie ma koleżanki żadnej i wiem na 100000000% , ze jakby taką miał nie spotykałby się sam na sam, ale na pewno w 3. ten typ tak ma

A biorąc w ogóle takie cos pod uwage czułabym się głupio w sytuacji gdyby spotykał się z nią sam na sam, pewnie w rewanżu spotykałavbym się z jakims kolegą, ale to chyba nie o to chodzi... bo takie coś do niczego dobrgo nie prowadzi.

[Malgoosia]

[Żaneta]

Nie ma takich dobrych koleżanek!
Jeżeli by mial to podobnie jak u Kasi spotykalby się z nią i ja też bylabym tam!
Nie chcialabym takiej sytuacji!
Nie chcialabym,żeby się z jakąś kobietą spotykal! Mam do niego zaufanie,ale nie podobaloby mi się to!

[Calinka]

Mój misiek to miał los! 5 lat technikum typowo męskiego, 5 lat na Polibudzie na kierunku tez typowo męskim. Obecnie pracuje również w gronie mężczyzn. Taki zawód. A więc koleżanek za wiele sie nie przewinęło, a przynajmniej takich, które teraz wyciągałyby mojego Robaczka na pogaduchy.
Na początku naszej znajomości byla taka jedna dziewucha (sąsiadka z którą znał się dłuzej niż ze mną) której za bardzo nie mogłam znieść bo podkochiwała sie w moim Miśku a jeszcze do tego on udzielal jej korepetycji z matmy. Nie ukrywam byłam cholernie zazdrosna, chociaż oczywiście nie przyznawałam się na początku. Ale już kontaktu z nią nie ma bo wyjechała za granice i tam wzięła ślub. Jak ona mnie wkurzała. Brrrrr.

[Kot]

Obecnie nie ma nikogo takiego. Nie wiem co by było gdyby miał... Znaczy chyba byłby problem. To znaczy ja miałabym problem.

Bo to jest tak mój rozum mówi mi, ze jesteśmy oboje dwoma suwerennymi jednostkami, które ponieważ się kochają zdecydowały się założyć rodzinę. Ale nie oznacza to, że wolno nam się spotykać z innymi ludźmi tylko w trójkę bądź wcale. Jesteśmy różni, różnych mamy znajomych, różne pasje i zainteresowania. Po co mialibysmy sobie na wzajem stawiać ograniczenia?

Tyle rozum.

A głupie serce - co ? z kobietą? no nie! po co mu inna kobieta!

:30:

[Agatka_P]

Kotku ja mam to samo rozum co innego serce co innego

[Kasiawka]

[Basia]

To ja w druga strone. Moj M. nie spotyka sie z dziewczynami, ale ja sie spotykam z facetami Moje studia - budownictwo - to kierunek raczej meski, szczegolnie na specjalnosci konstrukcje. Przez piec lat mialam samych kumpli - kumpli od chodzenia w gory, kumpli od gry w tenisa, kumpli od kina, kumpli od wspolnego robienia projektow, kumpli od picia wina w parku... Mnostwo, mnostwo facetow:-) A dobra kolezanke, przyznac sie trudno, tylko jedna. Na dodatek w Finlandii I z duza czescia tych facetow ciagle utrzymuje kontakt, jak tylko moge spotykamy sie, czasem tez z moim mezem, czasem sami. M. nudzi sie w ich towarzystwie, bo nie ma za wiele wspolnych tematow z moimi znajomymi, to byla inna era. Ja naprawde ich lubie, stanowili wazna czesc mojego zycia swego czasu i na szczescie Misiek to rozumie. Ale nie wiem, czy bylabym rownie wyrozumiala...

[Żaneta]

[Edi]

Na pewno nie zgodziłabym sie na taki układ że mój P. spotykałby sie beze mnie z jakąś inną dziewczyną. Nieważne kim by była, albo byśmy spotykali sie z nią w trójkę albo wcale.
Po prostu ja jestem taka straszna zazdrośnica, nie zdzierżyłabym takich spotkań chociaż mam do niego zaufanie.
W związku z tematem Małgosi nasuwa mi sie takie skojarzenie odnośnie ostatnich wydarzeń w serialu "M jak miłość". Czy tam nie było podobnie? Od pracy, przez przyjaźń z Olą aż po zdradę Kingi przez Piotrka. Ja na przykład nie chciałabym skończyć jak Piotrek i Kinga.

[Malgoosia]

wysłuchałam Was i musze powiedziec, ze ja mam inne zdanie na ten temat. moj D. ma dobrą kumpele z pracy (jedyna zyczliwa osobe w robocie). i chodzi z nia na piwko, na kawe, ja traktuje ja jak kolejnego kumpla. ufam mojemu narzeczonemu i tyle
tak sobie mysle, ze gdybym ja miala kolege z pracy, z ktorym by mnie nic nie laczylo to tez bym nie chciala scen zazdrosci i wybierania mi znajomych.

[ewig]

To co powiecie na to...?Moj N. jakis czas przede mna spotykal sie z dziewczyna, z ktora byl w jednej "paczce". Gdy odzyskalismy kontakt(o tym pislalam w innym watku) nie byl z nia juz z pol roku. On twierdzil,ze decyzje o rozstaniu podjeli wspolnie. Rozstali sie,mimo wszystko nadal sie spotykali-on zostawal u niej na noc itp. Mowil,ze sa przyjaciolmi.W okresie. gdy byli razem, ona byla o mnie bardzo zazdrosna,choc nie znala mnie osobiscie.I gdy tylko N.powiedzial jej,ze jestesmy razem, postawila mu warunek:"albo ona albo ja"-chore,co?I juz wtedy tlumaczylam N.ze gdyby byla naprawde jego przyjaciolka, to cieszylaby sie,ze jest szczesliwy-bo przeciez wiedziala,ile ja dla niego znacze.A tak,przemowila jakby nadal chciala z nim byc,albo uwazala,ze sa razem. N.dlugo nie mogl tego zrozumiec, spotykal sie z nia, z ich znajomymi(ja zwykle wolalam wtedy isc ze swoimi znajomymi,lub zostac w domu,zeby nie bylo scen z jej strony-draznila mnie tym),szedl wiec sam.Ja zracji tego,ze mam 2 bardzo dobrych przyjaciol(meskich) i tylko 2 przyjaciolki(z czego jedna jest 500 km stad),spotykalam sie z nimi(rowniez ze wspolnymi nocnymi wypadami,zostawaniem na noc).Nie twierdze,ze nie chodzilismy tez wspolnie na takie spotkania z moimi,czy jego znajomymi.Ale wracajac do NIEJ...moj N.jest takim czlowiekiem,na ktorego zawsze mozna liczyc i ona to skrupulatnie wykorzystywala.Dzwonila pod byle pretekstem,a on jechal.I to zaczelo dopiero byc wkurzajace-nie zazdrosc,a zlosc,ze musimy zrezygnowac ze swoich planow itp.Powiedzialam o tym N.ale domyslacie sie pewnie,co on na to.Zmienil zdanie dopiero, gyd zadzwonila,zeby do niej przyjechal,a kiedy on jej powiedzial,ze wyjechalismy na weekend i nie ma go w miescie,rzucila sluchawka...Od tego czasu ich kontakt zaczal sie urywac.A koniec znajomosci nastapil,gdy dowiedziala sie,ze sie zareczylismy...Spotkal znajomych(ona tez tam byla).podszedl przywitac sie,a ona na niego z morda...Nie pamietam,co dokladnie powiedziala,ale N.powiedzial mi wtedy:"Mialas racje,ona nie byla nigdy moja przyjaciolka,zwyczajnie sie we mnie kochala"...I co Wy na to? Nie zawsze te kolezanki z pracy maja czyste zamiary...Moj N. na szczescie, jest jaki jest i otwarcie sobie mowimy co i jak,analizujemy jakies ewentualne zachowania-bez zazdrosci,zamiast niej,szczerosc.

[pinia_pinia]

Ja powiem tak :

Nie ma miłości bez zazdrosci

Oczywiście ta zazdrość musi być "zdrowa" i niehisteryczna. Mam szczęscie że mój Misiek nie ma żadej dobrej koleżanki. Co prawda w pracy wiele dzieczyn z nim pracuje ale wszystkie mnie znają i wiedzą że zadzirać ze mną nie można Jedna była taka która się ważyła. Wysyłała Miśkowi anonimowo miłosne sms-y ale on mi je od razu poazał i śmailiśmy sie z nich. A ja się później okazało kto to, to jeszcze większy śmiech nas ogarnął. Potem przuciła się na inny obiekt.

[Pusiak]

[Linka]

Oczywiście...jest taka jedna. Przyjaciółka, , jeszcze z liceum. Jest ważna dla mojego męża, myślę, że zrobiły dla niej wiele, ja uważam, że zbyt wiele. Do niedawna spotykali się sporadycznie, teraz ona jest daleko. Nigdy nie byli parą. Czy jestem zazdrosna?... na pewno nie z obawy przed zdradą fizyczną, ale złości mnie to, że często o niej mówi, z dumą, że poświęca jej czas. No i nie lubię u kobiet postawy "jaka jestem przy tobie taka mala, tylko wziąc mnie na ręce i nieść...". Do tego jeszcze jest szczerze ubawiony kiedy widzi, że ja jestem zazdrosna....

Teraz dziewczyna jest z najlepszym przyjacielem męża.:allinone: No i bardzo dobrze, wszyscy na tym skorzystaliśmy

[aggna]

Moj Misiek nie ma dobrej kolezanki (wszelkie kontakty z kolezankami zerwal gdy zaczelismy byc ze soba na stale). Jedynymi kobietami z ktorymi utrzymuje kontakt to siostra i mama

[ewig]

[Alma_]

[gosiaczek]

Mój mąż nie ma ani bliskich koleżanek, ani kolegów. A przyznam, że to by mi trochę ułatwiło, teraz to ja jestem na cenzurowanym, kiedy chcę z jakąś wyskoczyc na kawę. JAK??, podkreślam, bo o facetach to nie ma mowy nawet I o ile jego znajome ze studiów znam i bardzo lubię, o tyle mojego kumpla z liceum troche obawiam się zaprosic do domu, bo gospodarz mógłby nie strawić niewierzącego 'filozofa'

[Alma_]

[gosiaczek]

Hmmmm.... ma mamę

[Alma_]

?adnych znajomych ze szkoły, z pracy, żadnych przyjaciół?

Nie smutno mu tak samemu?

[gosiaczek]

Nie nie, to nie tak, że zupełnie nikogo. Ma jakies 3 kolezanki ze studiów, ale to nie są stosunki bazujące na przyjaźni. I nigdy nie spotykałby się z nimi beze mnie, bo po co?

[Żaneta]

gosiaczku! O to wlaśnie chodzi! Mój mąż ma tak samo! Ma oczywiście znajomych,ale z koleżankimi to idziemy razem na spotkania!
Z kolegami ta ja jeszcze namawiam go,żeby chodzil na piwko! :beerbeer: :beerbeer:

[Alma_]

Wiecie dziewczyny, kiedyś miałam podobny sposób myślenia: "po co on miałby gdzies chodzić beze mnie?"

Ale trochę mi się pozmieniało

No niby po nic, ale mnie osobiście wkurzałoby zwyczjnie to, że nie mogę. A jak mogę - to też okazuje się, że nie ma po co, bo wiadomo, zakazany owoc smakuje lepiej

Dlatego nie przyszłoby mi nawet do głowy, żeby mieć żal, pretensje czy w ogóle ograniczać jakkolwiek spotkania mojego Ł. z innymi ludźmi (niezaleznie od ich płci ), bo, no właśnie, po co??

[Kot]

Wczoraj odwiedzili nas koledzy mojego K. przyszli oglądać meczyk
zrobiłam im jakieś kanapki i zostawiłam samych :30: bo mnie meczyki i rozmowy o siatkówce za bardzo nie kręcą Znaczy nie wyszłam z domu tylko przebywaam w innej jego części i zajmowałam się swoimi sprawami. A na przyszłość w takich sytuacjach rozważać będę chyba wypad na babskie ploty
A jak to jest u Was?

[Alma_]

Kotku, czasem podobnie, tyle, że kanapek nie robię

Ale częsciej siedzimy wszyscy razem, nie lubię segregacji towarzystwa na damskie i męskie, a za to bardzo lubię kumpli Ł.

My w ogóle jesteśmy takie towarzyskie bestie

[Żaneta]

[Alma_]

Ja po prostu nie traktuję spotkania sam na sam jako innej kategorii spotkania.

Bywa różnie (tak, jak napisałam powyżej), zazwyczaj chodzimy razem, bo tak po prostu oboje wolimy i w żadnej sytuacji towarzystwo tego drugiego nam nie przeszkadza.

Ale zdarza się, że ktoś spotyka się z ludźmi (czy tez z pojedynczym ludziem ) bez tej drugiej strony. I chyba nic w tym zdrożnego?

[Żaneta]

Pewnie,że nie ma w tym nic zdrożnego!
Ja też nie obrazilabym się na męża,ale po prostu spotkanie się z jego kumpelą która ma męża,córkę sam na sam uważam i mąż mąż za bezsens! Razem z chęcią się wybierzemy,bo wtedy jest milo i dwa malżeństwa spotykają się i gadają o pierdolach ! Takie czasem sztywne,ale czasem lubię i jest O.K!

[Alma_]

Chyba nie do końca się rozumiemy

Pytanie "po co?" jest trochę bez sensu, bo równie dobrze można je odwrócić i zapytać "a dlaczego nie?"

[Oli]

J.ma koleznaki i Dobre kolezanki, ale wszystkie znam(i ze slyszenia i z widzenia) i nie musze o nikogo byc zazdrosna-ufam i On mi ufa..
Jak sie kocha to sie ufa a zaufanie to podstawa w zwiazku-to moja opinia..

[Alma_]

Dokładnie tak, Oli

[Nepfilim]

Ja mam to szczęście (dla mnie przynajmniej) że mój mąż nie ma żadnej koleżanki z która by utrzymywał kontakty Moja czasem zbyt wybujała wyobraźnia by tego nie wytrzymała Oboje jesteśmy domatorami, więc jeśli już to ktoś odwiedza nas. A i to zdarza się bardzo rzadko. Mój R. nie chodzi też na imprezki "integracyjne" w pracy bo uważa że byłoby to w stosunku do mnie nie fair, że ja zostaje w domu z dziećmi a On się w tym czasie bawi Mnie to odpowiada. Ja też nigdzie nie łażę i jest mi z tym dobrze, a to najwazniejsze

[magda81]

nie mam takiego problemu, jednakze jesi by sie pojawil...no coz przypuszczam ze na tych spotkaniach bylabym rowniez ja
po prostu wiem jakie przebiegle potrafia byc nawet te najlepsze kolezanki

[Natalia]

A ja mam to szczęście że o koleżanki z pracy nie muszę być zazdrosna, bo mój przyszły mąż pracuje prawie z samymi chłopakami A co do znajomych to tak się poukładało że nasi wspólni znajomi to małżeństwa, narzeczeni albo długodystansowe pary, więc w swoim towarzystwie każdy czuje się "bezpiecznie"

[strawberrytea]

Mój mąż ma obecnie sporo koleżanek w pracy. Ja mam wielu kumpli na studiach. On spotyka się z koleżankami, ja z kolegami... Na ogół w większej grupie ale nie mamy też nic przeciwko spotkaniom we dwoje bo... To chyba fajnie mieć znajomych, wyjść z nimi na kawę czy piwo... Jakoś płeć nam nie przeszkadza... Oczywiście narmalna sytuacja jest taka, jeśli choć czasem spotkamy się też wszyscy razem - bo to chyba naturalne, że swojej połówce chce się przedstawić przyjaciół a przyjaciołom - swoją połówkę
Nie popadajmy w paranoję! Jeśli nasze połówki wybrały właśnie nas jako osoby, z którymi chcą spędzić życie to się cieszmy z tego, dajmy im też szansę przekonywać się wciąż na nowo, że dokonali właściwego wyboru
Nie ograniczajmy ich wolności bo oni nie są naszą własnością...

[magda81]

Masz racje, ale... moze zbyt wiele osob znalam ktore mialy takie znajomosci..zbyt wiele widzialam zbyt wiele slyszalam, a to wspaniale zaufanie ktore bylo miedzy jedna a druga osoba..no wlasnie tylko bylo, dlatego mam takie a nie inne podejscie, nie mowie tez o wyjsciach z kumplem czy kumpela, chodzi mi o blizsze znajmosci np spotykanie sie kilka razy w tygodniu z ow przyjacielem czy przyjaciolka, to moje zdnaie bo jak mowie widzialam i znalam wspaniale malzenstwo obdarzone wielkim zaufaniem...coz kochanek jednak byl..

[strawberrytea]

[magda81]

[strawberrytea]

[Agatka_P]

A co jeżeli paniusia robi się nachalna??

[hanusia]

ja uważam że jak się dba o związek i na prawdę dużo się w niego wkłada to facet po prostu nie bedzie miał potrzeby na skok w bok bo myśle że bedzie swiadomy co mógłby stracić, więc wcale mi by nie przeszkadzało gdyby moj P. spotykał się od czasu do czasu z jakąś koleżanka na "normlanych" spotkaniach. Co nie onacza że nie jestem o niego zazdrosna

[fiona83]

Mój miły nie ma żadnych koleżanek
O przepraszam - w liceum miał - i teraz tyle przypadkiem je spotka a na studiach to raz na jakis czas jakas dziewczyna sie przyplacze (na przyklad ja )

[kryszka]

[misia-misia]

Mój S. ma przyjaciółkę o którą jestem bardzo zazdrosna. Znają się ho ho czasu. Na szczęście ona teraz mieszka i pracuje w Anglii.
S. wie że ja jestem o nią bardzo zazdrosna... i nie raz się z tego śmieje choćby dlatego że nie mam powodów aby być zazdrosną No ale co ja zrobię... nic nie poradzę na to

[jpuasz]

Ehhh no ja powiem tyle, że dokłądnie wiem o czym mówicie... Mimo że również nie mam powodów do zazdrości, to nie potrafię nad nią zapanować Wiem, że to nieuczciwe z mojej strony, bo ja mam np duzo lepsze kontakty z facetami i mam bardzo wielu znajomych płci męskiej na studiach... No ale co poradzić??

[Olusia]

Mój T. tez miał koleżankę, to znaczy nadel ją ma, ale spędza z nią mniej czasu (mam taką nadzieje). Ale musze powiedzieć, że strasznie mnie to wkurzało, jak ciągle o niej gadał.

[Lucky]

A ja długo walczyłam ze sobą zanim się przyzwyczaiłam do obecnej sytuacji

D ma taką profesje i kończy taki profil studiów że na dobra sprawe przebywa w damskim towarzystwie 3/4 dnia, więc co ja mam powiedzieć
Wszedzie dookoła niego są kobiety i na początku nie mogłam dać sobie z tym rady, ale po jakimś czasie coś mna wstrząsnęło i pojawiło sie pytanie :
"Jak mam dalej z tym żyć, przecież mu ufam i jak się nie bede tego trzymac to predzej czy poźniej i tak ten związek sie rozpadnie"

Więc przestałm się przejmować, co nie znaczy że nie jestem czujna

Oprócz tego D ma 2 przyjaciółki jeszcze z czasów przedszkola, znają sie kupe lat i należą do zgranej grupy najlepszych przyjaciół D; na poczatku tez nie miałm do nich zaufania ale teraz nie ma już tego problemu.
Aczkolwiek nie ma takich sytuacji że wychodzi z nimi sam na piwko czy kawe jak sie spotykamy to zazwyczaj wszyscy ( i dobrze )