Forum Weselne miasta Łodzi

[Magdzik]

Ma dla Was jakieś wielkie znaczenie czy Wasz partner/partnerka są po studiach czy po zawodówce?Znam osoby które studiują i nie chciały by mieć partnera mniej wykształconego od siebie.Dla mnie to jest trochę głupie, bo że ktoś nie ma wyższego wykształcenia wcale nie musi oznaczać,że jest gorszy.Ja np. studiuję i nie przeszkadza mi to,że mój narzeczony jest po studium, a nie po studiach.Ma pracę,świetnie sobie radzi w życiu,czuję się przy nim bezpieczna.I czego tu chcieć więcej?Dla mnie jest najważniejsze,żeby mój facet był zaradny i żeby naprawił mi to czy tamto w domu jak mi się popsuje, do tego nie musi mieć tytułu mgr.

Oczywiście nie chcę obrażać osób wykształconych Nie zrozumcie mnie źle

Ma dla Was jakieś wielkie znaczenie czy Wasz partner/partnerka są po studiach czy po zawodówce?Znam osoby które studiują i nie chciały by mieć partnera mniej wykształconego od siebie.Dla mnie to jest trochę głupie, bo że ktoś nie ma wyższego wykształcenia wcale nie musi oznaczać,że jest gorszy.Ja np. studiuję i nie przeszkadza mi to,że mój narzeczony jest po studium, a nie po studiach.Ma pracę,świetnie sobie radzi w życiu,czuję się przy nim bezpieczna.I czego tu chcieć więcej?Dla mnie jest najważniejsze,żeby mój facet był zaradny i żeby naprawił mi to czy tamto w domu jak mi się popsuje, do tego nie musi mieć tytułu mgr.

Oczywiście nie chcę obrażać osób wykształconych Nie zrozumcie mnie źle

[Agnieszka19]

Dla mnie wykształcenie mojego partnera tez nie ma większego znaczenia... Tzn. w życiu nie uznałabym tego jak kryterium wyboru osoby z którą chcę być... Mąż po studiach nie jest a mimo tego prace ma dobra i robi to co kocha W sumie fajnie ma bo do bycia kucharzem studia nie są potrzebne

[Misiak87]

Dla mnie to bez znaczenia... Coraz częściej przekonuję się, że czasem wykształcenie nie idzie w parze z wysokością zarobków. Oczywiście zależy od rodzaju studiów...

Ja studiuję. K skończył jedne studia, zrobił sobie technika, a rok temu zaczął drugi kierunek (zupełnie inny niż ten pierwszy). Mnie to imponuje i podziwiam go. Ale bez studiów kochałabym go, tak samo.

[Debussy]

Hmm ciekawy temat.
Kiedy poznałam mojego męża, był na trzecim roku studiów, więc nie mam pojęcia co by bylo gdyby był np. po zawodówce.
Myślę, że jednak studia kształcą i jakoś rozjaśniają horyzonty, dlatego mnie to imponowało, że ma magistra, że poszedł na podyplomówkę. I było to dla mnie nobilitacją, że ja również chcę mu dorównać.
No i w tym roku akademickim mam nadzieję tak się stanie.

W mojej rodzinie były dwa przypadki, że żona wykształcona, a mąż nieco gorzej.
I wiecie co? Rozpadły się te małeżństwa. I to głównie przez facetów którzy mieli kompleks z tego powodu, czuli się gorsi.
Może to nie jest reguła, bo przecież jeżeli ludzie się naprawdę kochają, to wykształcenie nie powinno stanowić problemu.

[skalimonka]

Dla mnie w ogóle to, jakie kto ma wykształcenie jest nieistotne. Znam tylu kretynów po studiach, że coraz czesciej przekonuję się, że "wykształcenie" na papierze nie idzie w parze z inteligencją i logicznym myśleniem. Tymbardziej w wyborze partnera nigdy nie kierowałabym się wykształceniem, zarobkami ani niczym podobnym

[rusałeczka:)]

[martula_87]

[ppola]

to że wykształcenie nie idzie w parze z inteligencją życiową to fakt, ale... tak jak Debussy poznalam mojego męża jak był na studiach, dokładniej na V roku, obecnie jest już podwójnym mgr inż, zastanawia się nad podyplomówka i kolejnymi kursami doszkalającymi. Czy wykształcenie zaważyło? W pewnym sensie tak bo partnera "szukałam" wśród studentów, bo mamy podobne doświadczenie edukacyjne, mieliśmy wtedy podobne problemy ( teraz mamy juz wspólne ). Absolutnie nie neguje zwiazków gdzie jest rózny poziom wykształcenia. Ale wydaje mi się iż gdyby mój mąż nie studiował to byłoby małe prawdopodobieństwo że spotkalibyśmy się

[EwaM]

A ja uważam, że w małżeństwie obok podobnych zainteresowań, poglądów życiowych i wspólnych dążeń konieczny jest też zbliżony, hm nazwijmy to, poziom intelektualny. Tyle tylko, że studia nie są tu żadnym wyznacznikiem.

[gosiaczek]

Pewnie się wyłamię, ale dla mnie to w jakiś sposób jest istotne. Zwyczajnie nie mam znajomych, którzy nie mają wyższego wykształcenia; nie selekcjonowałam, po prostu to ludzie, których znam ze studiów lub z duszpasterstwa nomen omen akademickiego. I mało prawdopodobne, żeby mój ewentualny partner był z innego kręgu.

[Malena]

[Meerkat]

Temat faktycznie ciekawy
Ja tak sobie myślę, że do zakochania czy zauroczenia wykształcenie (DLA MNIE przynajmniej) nie miałoby jakiegokolwiek znaczenia. Ale zastanawiam się, że mogłoby nie być mi/nam najłatwiej, gdyby różnica w poziomie wykształcenia była duża. Raz, że facet mógłby się mimo wszystko nie czuć dowartościowany i np. źle się czuć w towarzystwie żony znajomych np. ze studiów. A dwa, że wykształcenie i dokształcanie się akurat mojego męża również na mnie wpływa motywująco

Oczywiście to, że ktoś nie skończył studiów i nie wiadomo czego tam jeszcze, nie świadczy moim zdaniem o braku inteligencji takiej osoby (o czym myślę, że wszyscy się niejednokrotnie przekonaliśmy). Są w życiu różne sytuacje i nie można nikogo od razu przekreślać.

[Malena]

Poza tym ja np zakochałam się w moim narzeczonym, gdy mielismy po 17-18 lat, więc to nie był raczej czynnik decydujący, choć ciesze się, że oboje studia skończylismy.

[gosiaczek]

Gdyby jedno z Was poprzestało na maturze, Wasze drogi mogłyby się rozejść...?

[*Asiek]

Hm, wykształcenie jako papierek ukończenia jakiejś tam szkoły nie ma dla mnie autentycznie znaczenia. Sama mam wyższe, żeby nie było, że mam podstawowe i próbuję się dowartościować tym stwierdzeniem.
Liczy się dla mnie posiadana wiedza, inteligencja, błyskotliwość, oczytanie i mądrość życiowa. Jasne, łatwiej trafić taki "zestaw" u osoby z wyższym wykształceniem niż u kogoś po gimnazjum, ale znam osoby z wyższym, które w/w cech nie posiadają oraz osoby ze średnim, które są niesamowicie oczytane i mają super hobby, pasje, które rozwijają, także intelektualnie.
Czyli jak dla mnie wykształcenie nie ma znaczenia, jeśli osoba reprezentuje poziom, o którym wspomniałam.

[klarysa]

Asiek, zgadzam się z każdym słowem. Dodam jeszcze, że wiele zależy też od wieku. W okresie studiów na pewno zwracamy na wykształcenie większą uwagę ze względu na nasze zajęcie, znajomych ze studiów. Po latach jakoś się zapomina, kto studiował, kto nie. Ważniejsze jest, co ktoś robi potem, przez większą część swojego życia niż te 5 lat. A najważniejsze jaką jest osobą.

[Magdzik]

[Elwirka1]

A dla mnie wykształcenie jest ważne. Ja cociągle się dokształcam, taki mam zawód, ale też robię to dla siebie i nie wyobrażam sobie, aby mój partner nie skończył studiów. Mam koleżankę, której mąż ma niższe wykształcenie od niej i nietety miała to na nią zły wpływ, bo on nie chciała aby ona kończyła studia
Z tymi studiami chodzi mi o coś wićej niż tylko posiadanie dyplomu - dla mnie facet musi być poprostu inteligenty

[skalimonka]

[Elwirka1]

[skalimonka]

[Elwirka1]

skalimonka, w tym wątku jest tylko pytanie o wykształcenie i na tej podstawie nie można oceniać ludzi, bo nie temu służy ten wątek.

[skalimonka]

Elwirka1, napisałaś, że

[Elwirka1]

Wiem, co napisałam, ale nie musisz od razu mnie osądzać

[gosiaczek]

Skalimonka, nie chodzi o to, żeby oceniać ludzi po wykształceniu; nikt nie twierdzi, że ktoś po zawódówce jest gorszy niż magister. Podobnym kryterium jest dla mnie wyznanie. Wszyscy są równi, ale moje dzieci będzie wychowywał ze mną tylko praktykujący katolik. Każdego człowieka traktuję z należnym szacunkiem, ale nie z każdym założę rodzinę.

Jakiś czas temu mój brat z narzeczoną przeszli kryzys na tle jego wykształcenia właśnie (młodemu wciąż dalej niż bliżej do końca studiów). Dziewczyna miała watpliwości, bo brała pod uwagę ich wspólną przyszłość, szanse dobrą na pracę, utrzymanie dzieci. I chociaż chodziło o mojego ukochanego braciszka, w pełni podzielałam jej zdanie i praktyczne spojrzenie na związek.

[skalimonka]

Elwirka1, gosiaczek, ja nikogo nie osądzam. Po prostu napisałam swoje zdanie oraz to, że ja nie rozumiem takiego podejścia. Nie miałam zamiaru nikogo obrazić. Przykro mi, ale dla mnie w związku jest najważniejsze uczucie, a nie to, jakie kto ma szanse na jaka pracę. Przyjmuje do wiadomości, że dla niektórych jest to ważne. Tymbardziej, jeśli ktoś przerywa studia, tak jak opisałaś gosiaczku, w przykładzie, może to powodować spięcia, jeśli druga osoba miała wyższe oczekiwania i miała ku temu powody. Jednak pytanie w temacie brzmi :czy jest szczególnie ważne wykształcenie partnera?", odpowiedziałam, że dla mnie nie ma to absolutnie żadnego znaczenia i jakbym miała sie kierować różnymi "plusami" wybierając partnera, to byłby ostatni Nie mówię, że wyszłabym za analfabetę Jak pisała Asiek, jeśli człowiek reprezentuje pewien poziom, nie liczy się dla mnie jego wykształcenie "na papierze"

[gosiaczek]

Ok, przecież się nie obraziłam, tylko chciałam wyjaśnić swoje stanowisko. Zaznaczam też, że w pełni zdaję sobie sprawę, że różnie się ludziom toczy życie i nie zawsze braki w wykształceniu wynikają z braku aspiracji. A w ogóle to czuję pewnien dyskomfort wypisując się w tym wątku, bo wciąż się boję, że kogoś urażę.

A, i równie niefajnie czułabym się chyba z człowiekiem znacznie przewyższającym mnie intelektualnie. Trochę mądrzejszy tak - to motywuje; dużo mądrzejszy - wpędza w kompleksy

[szaraczarownica]

[MalaJu]

e tam, chłop nie jest od kończenia szkól, tylko żeby kasę do domu przynosił, hej!!!

a na serio? dobra, spróbuję, ale bedzie ciezko.
Facet nie może być ani za mądry, ani za głupi. A przede wszystkim ma się wciąż rozwijać, cokolwiek to oznacza, czyli studia studiami, ale warto, by czytał, oglądał Discovery, miał zainteresowania itd. żeby miał swój świat, o którym zawsze ma coś fajnego do powiedzenia, no i żeby wstydu przed ludzmi nie było
mój poprzedni niby robił studia (niby, bo ja za niego prace pisałam, no taki pierdoła...), ale nie miał żadnych aspiracji. Chciał całe zycie być magazynierem. A ja? Ja stwierdziłam, że dam radę pchać do przodu tylko siebie, a za przyczepkę, i to zazdrosną, podziękowałam.

[skalimonka]

[espina]

Według mnie nie tyle wykształcenie się liczy, co wychowanie i kultura osobista.

Facet może być po podstawówce, ale będąc dobrze wychowanym zawsze nadrobi te inne "braki", szczególnie jeśli jest rzutki i potrafi się odnaleźć w każdej sytuacji (nie myślę tu jednak o tzw. cwaniakach).
Facet może mieć też kilka fakultetów, ale mimo to z butów będzie mu wystawać na kilometr słoma (a nawet kilka jej snopków) i nic na to się nie poradzi... i nic mu po tych fakultetach, gdy trzeba się za niego wstydzić.

Zresztą to nie tylko dotyczy facetów. Nas drogie Dziewczęta również.

Oczywiście zgadzam się, że mądry facet [≠ wykształcony facet] zawsze mobilizuje do samodoskonalenia i mile łechce naszą próżność, bo jest nasz.

[kamilla1984]

wykształcenie dla mnie nie ma znaczenia raczej wychowanie. Ja kończe studia moj narzeczony ma skończoną szkołe średnią techniczną i nigdy nie stanowiło to dla mnie problemu. A tak na marginesie to kiedy sie kogos poznaje to przeciez nie pyta sie go od razu jaka skonczyl szkole wychodzi to dopiero później. Jest teraz tyle szkół i każdy może skończyć studia wiec nie świadczy to o inteligencji.

Mój znajomy chcial skonczyc studia jakiekolwiek zeby miec papierek a i tak robil cos zupelnie innego nie było to związane ze studiami. Więc jeśli ktoś ma mieć papierek zeby tylko go miec to chyba o niczym nie swiadczy a wielu jest takich mgr.

Oprócz wykształcenia trzeba mieć w życiu troche szczęścia i być sprytnym.

[Hatifnatka]

[mietka]

no dobra, czas na mnie, bo temat mnie zaintrygował.

ja mam wyższe, mój mąż średnie. on pracuje i zarabia całkiem nieźle, w dodatku w zawodzie, a co więcej bardzo lubi swoją pracę. ja z wyższym absurdalnym siedzę w domu i szukam roboty, bo takich jak ja są tysiące..

mój mąż spełnia się zawodowo, ciągle się rozwija i dokształca, a ja? chciałabym iść na podyplomowe, ale tylko dla przyjemności, bo nie sądzę, żeby to jakoś dramatycznie odmieniło moją sytuację zawodową.

czy zatem ważne jest wykształcenie partnera? bardzo. ale nie jest ważny stopień naukowy, ale to, czy ktoś spełnia się w swoim życiu zawodowym. mój mąż zarabia 3 razy więcej niż ja zarabiałam w mojej ostatniej pracy. jest zadowolony, a ja nieco sfrustrowana zawodowo. czy byłoby nam lepiej, gdybyśmy oboje mieli wyższe? nie sądzę.

najważniejsze jednak dla mnie jest to, że mój mąż, pomimo tego swojego średniego, jest na podobnym poziomie intelektualnym co ja, (miałam tylko jednego narzeczonego, który dorównywał mi, a nawet przewyższał mnie w testach IQ i jakoś nam nie wyszło z cieszę się z tego bardzo), ma dużo różnych zainteresowań i pasji, zawsze mamy o czym porozmawiać i wiele się od niego nauczyłam. do mensy pewnie by się nie załapał, ale jak się okazało nie tego w życiu szukałam.

[Malena]

[espina]

[klarysa]

Mietka, jakbyś opisała moją sytuację (prawie)

Dodam jeszcze, że dobre wykształcenie nie gwarantuje dobrej pracy z dobrą pensją. Tę pracę trzeba umieć sobie znaleźć i ją później ją utrzymać czy rozwijać. Samo studiowanie to nie jakaś wielka sztuka, ważniejsze jak się później wiedzę wykorzystuje.

[espina]

fakt, z dobrą pracą jest tak, że przede wszystkim powinna dawać zadowolenie i spełnienie. a jak przy okazji jeszcze gwarantuje dobre zarobki - żyć nie umierać, a raczej pracować i nie umierać

ale to już troszkę tak off topic....