Forum Weselne miasta Łodzi

[strawberrytea]

często, w szczególności od kobiet starszych nieco od nas, słysze (częto nie osobiście ale z opowiadań innych) -jak dla mnie bardzo obraźliwe - epitety w stosunku do własnych mężów - że są jak małe dzieci, że mężczyźni to w ogóle mają jakąś skazę gentyczną, że trzeba im wszystko palcem pokazać itd

Jaki macie do tego stosunek? Bo we mnie sie wszystko buntuje. uważam że to brak szacunku w stounku do drugiej osoby, że nie wolno tak traktować ukochanego człowieka. W końcu ludzie wiążą się ze sobą by było im łatwiej razem...
I jak słysze takie rzeczy (i czasem niestety sama widze że ci faceci rzeczywiście zachowują się jakby byli niepełnosprawni) to wciąż mam wrażenie że większość winy za to ponoszą właśnie kobiety - najpierw matki, które wyreczaja synków we wszystkim robiąc z nich kaleki (jak ktos nie umie zrobic prania czy ugotować sobie obiadu to nie jest w pełni samodzielny), potem zony, które z góry zakładaja że ci faceci są gorsi i że do pewnych rzeczy się nie nadają... No więc ci faceci co maja robic jak ciągle dostają werbalna lub pozawerbalną informację że są do niczego?

[Marti]

Obawiam się, że faceci to olewają.

[strawberrytea]

[Alma_]

Ale wiesz, czasem po prostu ręce opadają...

Nie chcę wchodzić w szczegóły, ale takie sytuacje, jak próba nabycia lodu w kostkach w sklepie spożywczym, upranie Twojego najdroższego garnituru w kolorze ecru w 60 stopniach z czerwonym ręcznikiem czy spalenie kilogramowej pieczeni na święta, nie wspominając nawet o drobnostkach w stylu nieodnoszenia talerza ze stołu po obiedzie czy skarpetek spod łózka (czy oni myślą, że te rzeczy dostają nóżek i same udają się we właściwe miejsca??) nasuwają czasem myśli, że jednak nie mamy do czynienia z osobą w pełni sprawną umysłowo, albo conajmniej niezbyt przytomną...

Owszem, niestety mam zapędy wychowawcze. Ale zazwyczaj urywam "wykład" w pół słowa przypominając sobie, że to jest dorosły, inteligentny człowiek - tylko może trochę inny niż ja

I absolutnie należy mu się szacunek. I zrozumienie, albo chociaż próba zrozumienia, bo nie tylko kobiety trudno zrozumieć, wbrew pozorom

Dodam tylko, że przytoczone przykłady były w większości zasłyszane, a ja i tak jestem przeszczęśliwa, że trafił mi się osobnik wychowany w rodzinie, gdzie panowało kompletne równouprawnienie. Ale bywa różnie i zgadzam się, że często "niepełnosprawność" społeczno-rodzinna mężczyzn jest wynikiem nadopiekuńczości kobiet.

[gosiaczek]

Przechodziłam kiedyś przez taki etap buntu i niezrozumienia, jak można tak się wyrażać o tej jedynej, najważniejszej osobie. I byłam pewna, że nigdy sama tak nie zrobie, bo nawet jesli ma jakies wady, to należy sie szacunek tak jemu, jak i naszemu związkowi.
Już mi przeszło. W chwilach złości mogłabym Wam napisac, ze to chodzący worek wad przekonany o własnej doskonałości i niedomaganiach moralnych całego świata. A w innych chwilach... nic nikomu nie mówiąc zastanawiam się jak mu w tym pomóc, bo przecież takiego nieszcześnika nie mozna zostawić w takim stanie

[Pusiak]

Na szczęscie mój mąż wychował sie w domu w którym wszystko robią mężczyźni wobec tego wpadki gospodarskie Mu sie nie zdarzają Natomiast jest jak dziecko w różnych innych sprawach, np. ma dziwną awersję do zadawania pytań w sklepie Będzie czegoś szukał dwie godziny, ale buzi nie otworzy, no chyba że sprzedawca sie ulituje i sam do niego odezwie
Ale w niektórych przypadka, to faktycznie kwestia nadopiekuńczości kobiet i tego, że mamusie wyrywają synkom wszystko z rąk i załatwiają za nich....

[Agnezia]

[Dotka]

Jak spotkykam się z koleżankami, znajomymi czy kuzynkami to czasem ponarzekamy sobie na swoich facetów i ogólnie na facetów Ale to normalne, nie ubliżamy bo to przecież nasi faceci i ich szanujemy. Czasem naprawdę zachowują się gorzej niż dzieci ale to jest właśnie wina rodziców , chodzi o mamy.

Ach, Ci faceci....

[izunia_82]

Czasami narzekam na swojego męża, ale z reguły są to jakieś pierdoły. Nigdy nie narzekałam na niego tak, aby w jakiś sposób mu ubliżyć.