Forum Weselne miasta Łodzi

[Alma_]

Powrót szczako natchnął mnie do takiej refleksji - na obczyźnie tęsknimy za Polską, ale czy nie jest tak, że zostawiamy gdzieś tam w świecie kawałeczek siebie, przyzwyczajamy się, a po powrocie do kraju... znów tęsknimy?

A za czym własciwie?

Ja tęsknię za francuskimi serami i winnicami z domowej roboty winem, za dwugodzinnymi dejeunerami choćby się waliło i paliło, za moim najukochańszym pate (osiągalne wyłącznie w jednej piekarni w Lyonie) i za kebabami

I jeszcze za szwajcarską uczciwością, prostotą i życzliwością, za uśmiechem i wiarą w ludzi, za życiem nocnym Carouge... Za Alpami przecudnymi! I za fontanną genewską i lodami u Remora oczywiście

[sylwia]

Wątek podoba mi się jak najbardziej. Masz rację Alma na obczyżnie tęsknimi za swoim krajem ale jak wróce do Polski bede tęskniła za tym miejscem w którym jestem a więc za Rostockiem w Niemczech.

A czego będzie mi brakował?
-przyjaciół.
-pięknego morza i plaży gdzie często jestem
- normalnego toku studiów i szacunku i chęci pomocy studentom, apomocy udzielają profesortowie
-czystym miastem
-lodami w śiwtnej lodziarni
-wycieczek
a czego nie bedzie brakować- gotowych mrożonych produktów

[szczako]

no tak moglabym tu 'walnac' wyklad teoretyczny z zakresu 'seminarium przygotowujace do wyjazdu za granice', ale sie powstrzymam

wypowiem sie moze ad moj pobyt w Budapeszcie, bo juz rok temu wrocilam i mam na ten temat pewne przemyslenia.
bylam tam z Michalem, wiec az tal zle nie bylo. tesknilam za Rodzina, Przyjaciolmi, polskim jedzeniem, jezykiem, za ogrodem.
kiedy przyjechalam do Polski na Boze Narodzenie wszystko mnie wkurzalo. to, ze nie bylo sniegu, to ze ludzie sie wszedzie spiesza (Wegrzy sa 'wolniejsi'), ze nie mam na nic czasu, ...
teraz tesknie za Budeapesztem. za miastem, ktore jest cudowne i ktore pozostanie dla mnie najladniejszym miastem w Europie. za pysznym winem, za lazniami, za pogoda, za Dunajem, za naszym mieszkaniem, za tym uczuciem wolnosci i doroslego zycia, a jednak jeszcze bez zobowiazan.
bardzo czesto wracam myslami do tego roku tam spedzonego i na pewno jeszcze nie raz tam z Michalem pojedziemy. nasza pierwsza sentymentalna podroz w listopadzie na pewno nie byla ostatnia.

wiem juz, ze za Frankfurtem tez bede tesknic. ale to bedzie zupelnie inne uczucie.

[Megusia]

Ach...i ja tęsknię...za Ohio, gdzie po raz pierwszy poczułam smak wolności, za Colorado, gdzie mój P. mi się oświadczył i spotkałam wielu wspaniałych ludzi, a ostatnio za Nijmegen, gdzie poznałam czym jest prawdziwa przyjaźń.
Ale na tym polega życie, że są pewne etapy, które przemijają. Zostają nam tylko wspomnienia. Ja wierzę, że gdziekolwiek jesteśmy, zawsze może nas spotkać coś niezwykłego. I to jest piękne

[Magda2]

To ja napisze za czym polsim tesknie : Rodzina, przyjaciolka, jedzenie, spotkania towarzyskie ( bez wczesniejszych umow z miesiecznym wyprzedzeniem i zapisywaniem w notatniku ).
Za czym juz mniej tesknie to jedzenie, a przede wszystkim swiezy chleb - mam bardzo blisko ( chyba jedyna w Holandii ) polska piekarnie i sklepikow polskich tez sie namnozylo
A za czym tesknilabym w Polsce? - chyba za zelazna zasada holenderska - umowa to umowa - nawet ustna i niesamowita punktualnoscia

[FifthAvenue]

Teraz jestem w Londynie, wiec najbardziej tesknie za Polska...
za moja stara praca (hahaha, kto by pomyslal)
za zyciem towarzyskim
za moja wielka szafa
za polskim chlebem, maslem, wedlina i ogolnie calym jedzonkiem
za jakakolwiek przestrzenia...

Jak wroce do Polski na pewno bedzie mi brakowalo Londynu i wielu rzeczy z nim zwiazanych.. na przyklad
- dobrego, sprawnego systemu komunikacji publicznej
- zakupow...
- Richmond Park ze stadami jeleni pasacych sie na trawie
- sklepow muzycznych
- zarabiania duzej kasy hihi
- wielokultuowosci, otwartosci i tolerancji ludzi

Kiedy jestem w Polsce zawsze wracam myslami do Stanow i do Wloch. W obu krajach mieszkalam przez dluzszy czas i oba skradly kawalek mojego serducha...
Stany za
- cudownych przyjaciol, ktorych tam poznalam
- dzikie konie na plazy w polnocnej karolinie
- autostrady po ktorych mozna smigac samochodek
- french vanilla coffee z 7-eleven
- za Virginia gdzie wszystko jeszcze bylo takie proste i gdzie bylam naprawde szczesliwa
-za akcentem, ktory tam mi sie naprawde bardzo podobal
- za nocnymi rozmowami ze znajomymi na werandzie naszego domu

no i Wlochy za
-klimat
- malutkie mialsteczko Trequanda w samym sercu Toskanii
- wloskie jedzenie w kazdej postaci
- jezyk wloski...
- Za Forencje, Palermo, Cefalu i niezapomniane chwile na Sycylii

[Nusia]

Ja jestem teraz w Birmingham więc tesknota za krajem i rodziną również nie jest mi obca. Jednak przed przyjazdem tutaj również bardzo tęsniłam, może nawet bardziej niż teraz. Ponieważ mój mąż mieszkał ponad 400 km ode mnie, więc aby być razem musiałam się do niego przeprowadzić i przez te 2 i pół roku strasznie tęskniłam i to dokładnie za wszystkim co musiałam zostawić w swojej rodzinnej miejscowości. Teraz jest mi znacznie łatwiej. Chyba przeszłam już szkołę Teraz mój mężuś ma gorzej, bo to on musiasł przeciąć pępowinę (zwłaszcza tą łączącą go z bratem)

[Frezja1980]

[juta79]

Ja po roku pobytu w kraju tęsknie za ludźmi których poznałam w Anglii i za swoim małym autkiem i po za tym nie tęsknie już za niczym. Za to jak byłam tam to tęskniłam za wszystkim tu Dobrze mi w tej Polsce i chyba nie nadaje sie na takie wojaże

[mietka]

byłam tylko 4 miesiące w Londynie i to 10 lat temu, ale nadal brakuje mi metra, starbucksa, harrodsa, horlicksa i bananowego nesquicka na szczęście podrozniczka mnie w tej kwestii ratuje

[Karola5]

[Frezja1980]

[skalimonka]

[*Asiek]

A mnie się świat skurczył odkąd mam bezpośredni lot do Łodzi, który zajmuje ok godziny i 10 minut! I baaaaardzo tanie loty.
Dłużej zajmuje dojechanie autobusem z jednego końca Łodzi na drugi. Mogę wpadać na weekendy do Łodzi, żeby się spotkać z rodziną i przyjaciółmi, pokupować książki, płyty.
A pamiętam, gdy nie było jeszcze poznańskiej autostrady i jeździłam autokarem 17 godzin w jedną stronę, a później już autkiem 10-12 godzin. Z małym dzieckiem - nie polecam....

[Frezja1980]

[podrozniczka]

[klarysa]

Tęsknię za wieloma rzeczami z różnych miejsc, w których trochę pomieszkałam: za morzem w Hiszpanii, za śniegiem i spokojem Finlandii, za budynkami i parkami Londynu. Ale najgorzej było wrócić po ponad 2 latach z Edynburga, który jest dla mnie najcudowniejszym miejscem na świecie. Jednak mimo wszystko najlepiej z mężem czujemy się w Łodzi i tu chcieliśmy wrócić, założyć rodzinę i swoje firmy. Mamy to szczęście, że się w tej kwestii zgadzamy. Znam niestety takich, którzy na siłę zostali lub wrócili, bo tak chciał mąż/żona i którąś opcję trzeba było wybrać. Ci ludzie są strasznie nieszczęśliwi, cokolwiek nie zrobią to i tak jest źle.

[getcha]

Ja też wróciłam jakieś 2 lata temu z Irlandii, gdzie byłam na wakacjach, a później tak mnie wszystki urzekło, że wzięłam urlop dziekański i zostałam aż na rok:)

Niestety, co dobre szybko się kończy i trzeba było wracać, ale tęsknota potęguje się z dnia na dzień:( przy wprostproporcjonalnej niechęci do Polski, niestety:(

A najbardziej tęsknię za:
- cudownym morzem, przepięknymi, magicznymi miejscami, zamkami i ruinami, wszechobecną, niezywkle nasyconą zielenią, zapierającymi dech w piersiach klifami
- życzliwością, uśmiechem i przyjaznością Irlandczyków
- fish and chips w porcie - w życiu nie jadłam lepszej ryby:)
- klimatem (wcale nie tak dużo deszczu, jak mówią)
- wolnością i taką radością i spokojem ducha

Ach, tęsknię za Wszystkim:( i oczywiście za wspaniałymi ludźmi, których tam poznałam...gdybym teraz miała wybór to nie wiem czy pojechałabym...bo ta tęsknota jest straszna:( Choć może to prawda, że życie ciągle się zmienia, a my pozostawiamy w sobie wspaniałe i ciepłe wspomnienia i to też ważne?

[niem]

bardzo fajny jest ten temat - cieszę sie , że udało mi sie go wygrzebać:)
mam kuzynke w Londynie - ona przyjeżdza do Polski przede wszystkim ze wzgledu na Babcię, ale takto ogólnie odnazlazła się na Wyspach i nie tęskni, aż tak bardzo, z jej opowiadań wynika, że wszytsko jest tam znacznie łatwiej dostępne np. usługi, niż u nas mimo wszystko..

[kochecka]

Minęły niedawno 2 lata od powrotu z Londynu. Jak wracaliśmy do PL zarzekaliśmy się, że tęsknić na pewno nie będziemy. Ale tęsknimy
Tęsknimy za ludźmi, za urokiem Londynu, za wszystkim w zasadzie. Na szczęście w przyszłym tygodniu lecimy na tydzień to trochę się "nacieszymy"

[Frezja1980]

[kochecka]

jak mieszkaliśmy w Londynie to na Lewisham, Forest Hill dokładnie. Teraz zatrzymamy się prawdopodobnie na Battersea ale w planach mamy zamiar odwiedzić tez nasze ulubione centrum handlowe na Croydon oraz znajomych na Westminster, London Bridge itp. Pójdziemy wszędzie gdzie tylko zdążymy. A takich miejsc, które chcemy ponownie odwiedzić mamy mnóstwo więc będzie maraton tym bardziej, że planujemy zrobić zakupy ciuchowe

Frezja1980 a Wy gdzie mieszkaliście?

[mietka]

ja mieszkałam przez 2 miesiące na Hackney, i kolejne 2 na Borough koło London Bridge ale to raczej były długie wakacje niż emigracja w dodatku 11 lat temu Ale do tej pory brakuje mi niektórych rzeczy do których tam się przyzwyczaiłam.

[misiao1983]

[kochecka]

[mietka]

[Hellen]

Ja mieszkałam w Hackney tylko 2 doby i co ciekawe w tym czasie było włamanie do tego mieszkania gdzie spałam, a w nocy co chwila były syreny policji i nawet helikopter latał i kogoś ścigał. Normalnie jak w filmie.

Docelowe mieszkanko miałam na Paddingtonie albo raczej między stacją metra Marylebone i Edgware Road. Bardzo podobała mi się ta lokalizacja, tym bardziej że miałam rzut beretem do Regents park. U mnie ten pobyt to były raczej dłuższe wakacje anglistki. Czy tęsknię? Nie aż tak aby chcieć tam mieszkać. Ale zawsze jak ktoś znajomy tam jedzie to proszę o przywiezienie mojej ulubionej herbaty Whittard!

[Frezja1980]

[silvija]

Oj tak, tęsknienie jest chyba zawsze w obie strony... Ja miałam okazję pomieszkać w Paryżu, wróciłam 2 lata temu i tęsknię niezmiennie do dziś, za atmosferą miasta, muzyką na ulicach, przepięknymi parkami i ulicami, muzeami z prawdziwą sztuką, makaronikami i madlenkami, kasztanami, Sekwaną, widokiem z tarasu, ludźmi, moją szkołą itp itd długo by wymieniać rozmarzyłam się

a tam brakowało mi przede wszystkim Narzeczonego, rodziny i przyjaciół (mimo, że poznałam nowych), domowych polskich obiadów i taniego piwa (mimo, że mało go piję, ale jak nie ma to się chce )

[misiao1983]

[kochecka]

misiao1983 no to życzę jak najszybszej aklimatyzacji w PL

[ola_82]

misiao1983 no to podziwiam, byłam w UK ale tylko kilka miechów wróciłam właśnie ze względu na ciąże, nie chciałam tam rodzić i być z dala od rodziny z dzieckiem. Mnie nie było ciężko wracać bo byłam za krótko ale wyobrażam sobie co muszą czuć osoby które wracają po kilku latach...na pewno nie jest to łatwa decyzja, mam nadzieję, że jakoś Wam się uda tu ułożyć życie.

[Gahanova]

Ja juz sobie nie wyobrazam powrotu... Owszem, tesknie za rodzina, za znajomymi i za nasza kochana Lodzia, ale... moje miasto jest piekne, codziennie sie w tym utwierdzam. Jest tu tyle do zobaczenia, ze boje sie ze mi czasu na wszystko nie starczy. I tyle sie dzieje! Co chwila wystawy, koncerty, imprezy. Czasem mowie, ze chcialabym do Polski, ale na pewno nie wytrzymalabym tam dlugo.

misiao1983, miejmy nadzieje ze szybko sie zakliatyzujesz w ojczyznie.

[skalimonka]

[misiao1983]

No to ja już witam na stałe w Polsce!

[Gahanova]

No i jak samopoczucie misiao1983?

[Frezja1980]

misiao1983, witamy szybkiego zaaklimatyzowania życzę

[ola_82]

[klarysa]

misiao1983, dobrze będzie! Najgorszy jest pierwszy rok.

Ostatnio znajomi, którzy wrócili po 7 latach, odwiedzili stare szkockie śmieci i tylko utwierdzili się w przekonaniu, że dobrze zrobili. Przynajmniej jest gdzie latać na weekendy. Jeśli decyzja jest przemyślana, to nie ma czego żałować.

[misiao1983]

[skalimonka]